ÖTEBERİL: Mayıs 2020

Öyleyse haftada en az 1 yazı hedefimle başlıyorum.

Bir meydan okumadan bahsetmiştim. Onunla başlıyorum.

İlk gün konusu şöyle:

1 . Belki aramıza yeni katılanlar vardır ya da olcaktır. Önce birbirimizi tanıyalım.

Karantina döneminden önce neredeydin nasıl bir yaşam şeklin vardı, şimdi neredesin ne yapıyorsun, günlerini nasıl geçiriyorsun, neler değişti hayatında bu süreçte?

Karantinadan önce sosyal bir yaşantım vardı. Kurslar, tiyatro çalışmaları, arkadaş buluşmaları, gezmeler derken evde çok durmazdım. Tiyatro izlemeyi de çok seviyorum. Ayda ortalama 1 gösterime gitmeyi alışkanlık haline getirmek için özen gösteriyorum. Gösteriyordum. Ofis ortamında çalışıyordum. Arada da şehirlerarası seyahatlerim olurdu. İşim gereği insanlarla sıkça temas eder, sürekli iletişim içinde olurdum.

Sonra Çin karışmaya başladı ve 2 ayı geçkin bir süre uzaktan izledik. Uzaklarda bir şeyler oluyor ama neyse çok uzakta dedik. Sonra birden dibimizde bitti. 2 ay baktığımız yere göre kısa ya da uzun olabiliyor. Öncesinde konuşsaydık ohooo daha 2 ay var çok derdim. Sonrasından bakıyorum da 2 ay çabucak geçti ve virüs buraya ulaştı.

Derken birden evime kapandım ben de. Şanslılardanım. Evden çalışmaya, evden kurslara katılmaya, evden tiyatro izlemeye, evden arkadaşlarımla buluşmaya, evden ailemle görüşmeye başladım. Her şeyin başına bir "evden"dir tutturdum :) Çok şikayetçi olmadım, "evde olma halini severim, uğraşlarım çeşitli olduğundan sıkılmam, baymam, bunalmam yaşarım" diyordum. Artık biraz fazla oldu. Şimdi saydım bugün 71. gündeyim. 2020 başlarken çok umutluydum, çift sayıları da severim, bu yıl çok güzel olacak derken en sevdiğim mevsim evimin camından geçti gitti.

Kedi sahibi olduğumdan beri halısına sarıp toz tutmaya mahkum ettiğim yarım puzzle'ımı tamamladım. Kedime rağmen. O geldi üstüne yattı, ben yeniden yerleştirdim. Derken tamamladım, şimdi bunu ne yapacağım :)

Bol bol kedimle konuştum. Sonra buzdolabıyla konuşmaya başladım. Kahve fincanımdaki kuş pek hoşsohbet çıktı.

Tiyatro oyunlarını YouTube'dan izledim. Dostlar Tiyatrosu bazı oyunları burada yayınladı. Marx'ın Dönüşü ve Sivas 93'ü böylece tekrar izledim.

Elbette Netflix'ten diziler keşfetmeye devam ettim. Mubi üyeliği yapıp festival filmlerini izlemeye başladım. Pek keyifli platform. Trt 2 Mayıs ayı boyunca her akşam keyifli filmler yayınladı. Onlardan da geri kalmadım.

Online eğitim almaya, kurslarıma devam ettim. Coursera'da The Science of Well-Being kursuna başlamıştım. Şükür duyduğum anların (hayatımda şükür nedir bilmez idim) ve o anda kalıp dolu dolu yaşadığım zamanlarımın farkına varıp onları not etmeye başladım.

Mutfağa girdim, suda sodyum patlatmayı dener gibi kuru mayayı aktifleştirdim heyecanla :)

Evdeyken örgü örmeye devam ettim. öteberil hesabımı azıcık hareketlendirdim. Siparişlerimi tamamladım ama iplerim yetmeyince yarım kalan bir Totoro siparişim oldu. Totoro'nun kolları yok :(

Okumayı hep ertelediğim kitaplarıma sarıldım. Altını çizip defterime not etmeye başladım, böylece aklımda daha iyi kalabiliyor. Atıf yapılan videoları konuşmaları izledim, okuyarak öğrenmenin yanına izlemeyi de ekledim.

İngilizce çalışmaya devam ettim. Online derslere katılarak ufak tefek heyecanlar yaşadım Rosetta Stone üzerinden.

Podcastler dinlemeye başladım. Gürültünün içinden sinyali yakalamaya çalışan podcast kanalı Akıl Modelleri, kişisel gelişim ve popüler psikoloji konularına kısa kayıtlarla dokunan ve yaa evet ben de böyle yapıyorum, bunları yaşıyorum ama neden, nasıllara yanıt veren podcast kanalı Psikolog Beyhan Budak, OitheBlog yazarları Öykü ve İdil'in efsane geyik dolu podcast kanalı Gülünecek Bir Şey Göremiyorum keyifle dinlediklerimden oldu.

Ertelediğim şeylerden biri meditasyon yapmaktı. Sıfır beklentiyle ele aldım bu konuyu. Sadece yapıyorum. Just do it. Bir hedef belirlemedim. Bakalım ne olacak diye yapmaya başladım. Dikkat etmeye çalıştığım tek şey düzenli yapmak. Henüz bunu oturtamadım. Meditopia uygulaması meditasyonu anlamak, öğrenmek ve deneyimlemek isteyenler için gerçekten güzel bir uygulama.

Derken kendimde bi şeylerin evrildiğini düşünüyorum. Bunu yakalama ve hissetme fırsatı olan şanslılardanım. Şimdi bu evrimi deneyimleme dönemi yaklaşıyor. Bakalım düşündüğüm gibi mi dönüştüm? Yoksa bana mı öyle geliyor?

Şimdi asıl soru(n): Eski normalimden çıkıp yeni normalime nasıl geçeceğim? Yeni normalden korkuyor muyum? Kedimin adını yeni normal yapsam mı?

Genel olarak hayatımda konsantrasyon sorunu yaşayan biriyimdir. Bir konuya odaklandığımda dikkatim kolayca başka yöne kayabilir. Bu belki biraz maymun iştahlılıkla alakalı da olabilir emin değilim. Onu da yapayım, bunu da öğreneyim, şunu da anlasam iyi olur derken bir bakmışım hiçbir yere erişememişim ve odaklandıklarımı ertelemişim.

Bu nedenlerle rutin geliştirerek disiplin oluşturmanın ve üretmenin üstümdeki etkilerini görmek istiyorum. Çeşitli ilgi alanlarım var, birçok farklı konuyla ilgilenip kendime kattıklarım oluyor, bunları paylaşmayı çok istiyorum. Bir de yazıya dökmenin beni rahatlatacağına inanıyorum. Belki birileri için de fikir olur, sorular ve sorgulamalar doğurur, farklı düşünceler geliştirir, hayat daha keyifli hale gelir.

Tabi şöyle bir durum var, hangi konulardan başlayacağımdan emin değilim çünkü çok konu var :) Bir süredir online kurslar alıyorum, oradan hayatıma kattığım ve sürekli olmasını hedeflediğim bazı alışkanlıklar var. Onlardan bahsedetmek isterim. Mesela her gün şükrettiklerimi (şükretmek ne demektir son 2 ay içinde anladım), iyi hissettiklerimi ve "an"da kalıp tadını çıkardıklarımı yazmaya başladım. Pozitif kelimelerin gücüne inanıyorum. Böylece pozitif duygulara ve düşüncelere odaklanmak, daha olumlu ve mutlu yaşamak yolunda yoldaş olacak. Şuraya bir de referans bırakmak istiyorum.

Beni yeniden bloguma iyi bakmak, onunla ilgilenmek, onu beslemek ve büyütmek için teşvik eden bir arkadaşım oldu. Google arama barına "e" yazdığımda ilk onun blogunun çıkıyor olması çok keyifli :) Ezgi'nin blogunda başlattığı bir challenge var. Sıradışı olması ve hayal gücümü harekete geçirmesi nedenleriyle ufaktan ve uzaktan başladığım bir challenge bu, ele alabilirim.

Ördüklerimden sıkça bahsetmek istiyorum. Amigurumi kelimesini arkadaşlarım benden sıkça duyuyor. Söylemesi zor olan bu uğraşı yapması öyle keyifli ki :) Adeta bir tür meditasyon. Zihnimi kurcalayanlardan kopup, her bir ilmeğe, farklı ilmeklerin ortaya çıkaracağı yeni desenlere (pattern) odaklanmamı sağlıyor. Arada bazı siparişler alıyorum, onları hazırlıyorum ve yeni sahiplerine ulaştırıyorum. Gerçi korona günlerinde kargo çalışanlarının önceliği başka işler olmalı, bu yüzden yola çıkamayan örgülerim bekliyor. Evet örgüden ve ördüklerimden bahsetmek keyifli olacak :)

Gezilerim yine yer alır bence. Eskisi kadar detaylı yazar mıyım henüz karar vermedim. Gezerken detaylıca not tutarım kesin, sonra sadece defterimde kalmasın onlar diyip kıyamam ben kesin.

Tam bir öteberinin toplandığı yer olacak gibi hissediyorum. Zamanla daha bir eli yüzü düzgün, derli toplu bir form kazanacaktır blogum.

Şimdilik burada son verip, korona günlerinde hareketsiz kalmamak gerek diyip bahçeye iniyorum.

Görüşmek üzere.

Kardeşimle 2018 yazında yaptığımız gezinin Prag kısmını yazmaya üşenmişim 2 yıl önce. O güzel şehrin kayıtlarıma geçmemesine üzülürüm. Umarım o zamanki gibi canlıdır hafızamda.

Viyana'dan Prag'a yine ÖBB trenleriyle gidiyoruz. Bu kez akıllandık, kimsenin bizi oturduğumuz yerden kaldıramayacağı bir çözüm geliştirdik; tüm yolculuğu restoran kısmında geçirmek. Bunun için tren gelir gelmez hızlıca bindik ki bizim gibi restorana akın edecek kişiler olur diye endişelenmiştik. Tek numarasız kişiler biz olamazdık neticede. Gerçi hemen hemen öyle de oldu gibi. Restoran vagonunda çok kimse yoktu. Viyana'dan Prag'a tren yolculuğumuz 4 saat sürdü. 4 saat boyunca yemek içmek serbest :)

Prag'da ilk günümüzde önce pansiyonumuza vardık. Pension Nika. Nasıl güzel nasıl tatlı, kuş sesleri ve yeşilliklerle dolu bir bahçe içinde minnak bir pansiyon.

Yerleştikten sonra değişik bir yemek deneyimine doğru yola çıktık. Bir arkadaşım Prag'da kesinlikle domuz dizi yememi önermişti. Domuz mu dizi demiştim. Nasıl yani, zaten zor sindirilen bi şeyin dizini düşünmek pek hoş gelmese de yeniliğe açık ol Beril diyip denedim. U Fleků adındaki restoranda yedim. İçeride akordeon çalanlar müşterileri geziyor, güzel müzik yapıyorlardı. Restoranın tam ortasında ağaçtan kocaman bir masa ve çevresinde kahkahalar atan müşteriler. Son derece yumuşak, pamuk gibi dağılan lezzette bir şeymiş domuz dizi. Yanında yerel siyah biralarından içip üstüne ballı likörlerden shotları devirince midemiz kalbimiz kafamız bayram etti. Tripadvisor linki. Kardeşim elbette grek salatasıyla doymadı :)

Burası U Fleků

Prag'da 2. günümüzde Old Town gezisi yapıyoruz. Yemek durağımız Meat & Greet oluyor. Tripadvisor. Ben MAG yedim, Berkin pastirami. Hayatımızın ennn güzel burgerini yedik burada. Yine olsa yine gideriz.

Astronomik saati doğru düzgün göremedik, inşaat varmış, çevresinde mavi brandalar çevriliydi. Dancing House'un (Tančící dům) tepesine çıkıp fotoğraf çekindik. Jirásek Bridge (Jiráskův most) üzerinden yürüyerek geçtik. Manzara çok güzeldi. Yol gepgeniş, hava açık, altımızda Vltava nehri.

Dancing House manzarası

Jirásek Bridge üstünde, arkada Dancing House

Tramvayla Memorial to the Victim of Communism anıtına ulaştık.

Ardından birkaç durak mesafedeki Lennon Duvarı'na gittik. Bu civardaki sokaklar, evler o kadar güzel ki. Yeşillikler arasında her şey, oteller, restoranlar. Mekanlardan insanı hemen o an huzura erdirecek yumuşak tonlarda müzik sesleri yayılıyor sokaklara. Koca koca arnavut kaldırımlı sokaklar.

Charles Köprüsü'nden yürüyerek geçtik. Müzik sesleri köprüye geliyordu. Şarabını al, orada dinle güzel müsiği, öyle bir atmosfer. Ve karnımız acıkınca yine blog önerisi ile (oitheblog) Kofein'e gidiyoruz. Efsane burgerler, tapas&bira keyfinin cenneti. Tripadvisor.

Son günümüzde Prag Kalesi'ne çıktık. Aldığımız bilette 4 nokta görebilme kısıtı vardı. Kaleyi ve katedralleri gördük. Burası Golden Lane'de (Altın Yol) yer alıyor. Kale öncesinde minik dar sokaklar ve renkli evleri gördük. Minik bir not, Franz Kafka'nın evi de burada, 22 numaralı ev.

Altın Yol'de işkence odaları da var, o dönem kullanılan savaş aletleri, zırhlar, giysiler de. Ortaçağ modaları. Ürpererek baktığımız şeyler oldu bunlar.

Sonraki durak metronom oldu. Komünist rejimden sonra insanların artık yeter, hayatımız yoluna girsin rayına otursun, metronom gibi düzenli, ritmik ve sakin gitsin yakarışlarını anlam ediniyormuş burası.

Ardından şu meşhur Trdelnik tatlısını yemeye gittik. Sanki biraz abartılıyor bu tatlı :( Aşırı şekerli, içi krema ve isteğei göre ayrıca dondurma ile doldurulabilen çok dolgulu şişman bi tatlı. Fazla da hamur hamurdu, yarısını yiyemeden atmak zorunda kaldık. Halbuki kendimi çok hazırlamıştım, ağzıma yüzüme bulaştırarak yemeyi hayal etmiştim. Bazen bazı şeyleri sadece hayal aşamasında bırakmak iyi olur galiba :)

Prag'a giderseniz nereleri görmelisiniz listemi paylaşmak istiyorum. Genelde yurt dışı tatillerimi planlarken Tripadvisor gibi siteler yerine bloglardan öneriler toplamayı tercih ediyorum, nereyi görmeli, nerelerde yemek yemeli gibi. Böylece turistik ve kalabalık olma olasılığı olan yerler yerine yerel olanı keşfetme şansım daha yüksek olabiliyor. Gerçi gezip görmelik yerler yine turistik oluyor.

Aşağıdaki liste muhtemelen 1 haftada anca gezilip görülecek yerler. Prag çok büyük değil, kısa zamanda gezilebilir gibi gelebilir. Gittiğim yeni yerlerde en azından 1 saat geçirmek gerek. Orayı hissetmek, kokusunu hafızama kazımak, orada hayaller kurmak, kimler oradaydı daha önceden neler yaşanmıştı gibi hayallerim için zaman ayırmayı seviyorum.