... yumurtalarım gibi. Belli bir miktar var ve gün geçtikçe ikisi de azalıyor 📆
Ara ara “bi şeyler tükeniyor, bi şey yapmalıyım” telaşına sürükleniyorum. Zamanı boş yere harcadığım son dönemde farkına vardım bu durumun. Bana tanımlı bir zamanım ve yumurtalarım var hesabımda. Bi tür benzetme, kelime oyunları.
Keşke demiyorum, zamanı geri getirme veya zamanda yolculuk mümkün olsa muhtemelen üniversiteye başladığım zamana dönerdim. Ailemden uzakta yaşama başlangıç, yeni arkadaşlıklar, hayata dair şeylerle tek başıma karşılaşma, karar alma ve mücadele etme dönemleri. Beni ben yapacak dönüşümün mayalandığı zamanlar. Ve evet daha farklı yapacağım ve mutlaka yapacağım şeyler olurdu.
Bu düşüncelerin yanında şu da var; zamanım o kadar kıymetli ve geri getirilemez ki, içinde bulunduğum zamanı tatsızlaştıracak, huzursuzluk katacak her insan ve her olayı benden uzak tutmak, hayatımdan çıkartmak benim için artık kolay. Halen evrimleşmekte olan yaşam felsefem keşke yerine iyi ki demeyi denemek.
