19 yıllık İstanbul yaşantımda yalnız yaşamak hiç bu kadar korkutucu olmamıştı. 

Gün batımını hayran hayran izlediğim, duvarlarını rengarenk boyadığım, sıcacık yaparken heyecanlandığım ev hiç bu kadar soğuk olmamıştı. 

Kalbime ve beynime hükmedemediğim, kontrolü kaybettiğim zamanları bu kadar hissizce ve bilinçsizce yaşamamıştım. 

Travmalarımla yaşarken hiç bu kadar uyuşmuş ve donuk olmamıştım.

Ben hayatımda bu kadar emanet hissetmemiştim.