Size 1 ile 2'nin hikayesini anlatacağım.
1 + 2 = 3 sonucuna ulaşmayı bekler çoğumuz. Hikayemizdeki 2
dahil.
Hatta o biraz karmaşık biraz da felsefik düşünür (belki de öyle
düşünmez, bilemeyiz, bunu 2'ye sormamız gerek). Der ki içimde 1'i de
barındırıyorum, sadece kendi başıma değilim, hatta yanyana geldiğimizde yeni
bir şeyler oluşuyor, ne o 3, ne değişik ne güzel bi şey. 3'le alır oynar,
evirir çevirir, kartopu yapar, kardan adam yapar, konfeti yapar 1'er 1'er
yağdırır. Başında kavak yelleri bir 2.
Hikayemizdeki 1 ise der ki ben birim bir taneyim. Öyle
biriciktir ki kimse onun içinde yer alamaz bir rakam olarak. Düşünsenize 1'den
1 eksiltemezsiniz, o zaman her şeyi yutar, o da olmaz. 1'in aklı fikri alıp
başını dolaşmak, keyfi isterse toplanmak isterse bölünmek ama en güzel en
heyecan vericisi olarak çarpmaktadır aklı fikri.
Koşar gider bi gün başka rakamların yanına. Der ki müthiş bi
çarpma işlemi olacak bu. 4'e gider, 7'ye gider, 9'a gider... 1 x 4 dener,
sanıyor ki dünyalar değişecek, 1 x 7 der, bakar efsaneler olacak mı, hadi bi de
1 x 9 yapalım der. Her birinde ne 4 ne 7 ne de 9 rakamlığından hiçbir şey
kaybetmez, artmaz çoğalmaz, sonuç hiç değişmez.
1 biricikliğinin etkisindedir ama çarparken etkisiz eleman
olduğunun farkında değildir.
2 ne mi yapıyor? Hala konfeti yağdırıyor. Rüyalarında..
